Aktualności 11.12.2006
Premiera Kalendarza Pirelli na 2007 rok
6 grudnia 2006, w Platinium Club w Warszawie, gościom i kolekcjonerom, została zaprezentowana niecierpliwie oczekiwana, najnowsza edycja Kalendarza Pirelli 2007.
Bohaterkami edycji 2007 są cztery najbardziej utytułowane i uwielbiane aktorki: Sophia Loren, Penelope Cruz, Hilary Swank, Naomi Watts oraz wschodząca gwiazda Lou Doillon. Zdjęcia robione były w Kaliforni, a ich autorzy to znany holenderski duet: Inez Van Lamsweerde i Vinoodh Matadin.
Pierwsze wydanie Kalendarza Pirelli ukazało się w 1964 roku i było dziełem Roberta Freemana. Oprócz klientów, wśród odbiorców znaleźli się: książę Filip i książę Karol, premierzy Edward Heath oraz Harold Wilson. Nawet John Lennon osobiście odwiedził centrale Pirelli w Londynie w 1971 r. by odebrać kalendarze dla słynnej czwórki.
Przez ponad 40 lat w jego przygotowaniu brali udział fotograficy, którzy odnieśli największy sukces - Harri Peccinotti, Herb Ritts, Peter Lindbergh, Bruce Weber, Nick Knight i wielu innych, a także najpiękniejsze i najsławniejsze kobiety świata, między innymi Nastassja Kinski, Naomi Campbell, Cindy Crawford i Monica Bellucci czy Jennifer Lopez. Kalendarze powstawały niemal na całym świecie w takich miejscach jak: Majorka, Maroko, Tunezja, Kalifornia, Paryż, Londyn czy Wyspy Bahama.
Niezwykła edycja na 2007 rok stanowi punkt zwrotny w historii kalendarza: nie ma w niej przepychu charakteryzującego wcześniejsze wydania. Autorzy powrócili do prostoty planu filmowego, opowieści i fotografii typowej dla wczesnych lat 60. gdzie osobowość dominuje nad prostą i surową scenerią.
Z jednej strony są to spontaniczne zdjęcia pięciu kobiet. Z drugiej przejmujące, sekretne opowieści odsłaniające najbardziej osobiste i skryte zakamarki dusz bohaterek, gdzie na tle oszczędnej scenerii zdecydowane i dumne osobowości aktorek świecą pełnym blaskiem.
Jedno łóżko, pięć bohaterek i pięć opowieści w kalendarzu, który opiera się modzie, łamie konwencję i wnika w psychikę modelek. Przymiotniki, które najlepiej oddają charakter tej edycji to: intelektualny, psychologiczny i artystyczny.
„Znajdujemy się w pokoju, w którym jest tylko łóżko i prześcieradło. Chcieliśmy, aby zdjęcia były bardzo osobiste i intymne, jak gdybyśmy fotografowali przyjaciółki” – mówi Inez. Te nowatorskie ujęcia pięciu gwiazd silnie kontrastują z ich wizerunkiem znanym z mediów – fotografiami na czerwonym dywanie podczas premier filmowych, zdjęciami z sesji dla kolorowych czasopism czy fotkami robionymi ukradkiem przez paparazzich.
Kalendarz na 2007 rok to niezwykła kolekcja prostych, elektryzujących zdjęć, z których wyłania się szczegółowy obraz kobiecej psychiki. Inez, znakomita portrecistka, szybko nawiązała kontakt z gwiazdami i sprawiła, że czuły się swobodnie. Starała się uchwycić ukryte i najsilniejsze cechy każdej z bohaterek. Tak więc Penelope jest przedstawiona jako „żywiołowa i zmysłowa”, Hilary to „naturalna i wysportowana prawdziwa amerykańska piękność”, Lou jest „elegancka i pewna siebie”, Naomi „smukła, wytworna, słowem stanowiąca uosobienie angielskiej perfekcji”, a Sophia Loren to „supergwiazda i legenda”.
Wynik tej wyjątkowej sesji to 26 niezwykle przejmujących czarno-białych fotografii. Oświetlenie, kompozycja i nastrój tych naturalnych zdjęć dają nam wszystko, czego moglibyśmy oczekiwać od tak znamienitej i uznanej w świecie pary fotografów, jakimi są Inez i Vinoodh.
Duet Inez van Lamsweerde i Vinoodh Matadin wydaje się mieć niewyczerpane zdolności do odkrywania nowych fotograficznych lądów. Na początku lat 90. jako jedne z pierwszych w historii fotografii pokazały, że technologia cyfrowa może pełnić ważną rolę twórczą. Wprowadziły nowe koncepcje do fotografii mody. Wypracowały własny, niepowtarzalny styl – połączenie uwodzicielskich zdjęć i prowokujących opowieści.
Od początku lat 90. ich rewolucyjne zdjęcia ukazały się w amerykańskim, francuskim i włoskim Vogue’u, V Magazine, Visionaire, The New York Times Magazine oraz W Magazine. Ich nowatorskie podejście widoczne jest także w kampaniach reklamowych takich firm jak: Balenciaga, Calvin Klein, Louis Vuitton, Yohji Yamamoto, Chloe, Dior Homme, Miu Miu czy Estee Lauder.
Van Lamsweerde i Matadin są również autorkami zdjęć, które zdobyły uznanie w świecie sztuki współczesnej. Można je zobaczyć w Matthew Marks Gallery of New York, gdzie wystawili projekty pt. The Now People Part Two Life on Earth (2005), The Now People Part One: Paradise (2003/4), ME (1999) oraz The Widow (1997). Ich prace są również wystawiane w międzynarodowych muzeach i galeriach, m.in. w Stedelijk Museum w Amsterdamie, Hayward Gallery w Londynie i Whitney Museum of Contemporary Art w Nowym Jorku.
SOPHIA LOREN
„A co mi tam, zrobię to” – zgodnie ze swoim charakterem odpowiedziała na propozycje pozowania do najsłynniejszego kalendarza świata, włoska aktorka – Sophia Loren.
Zdobywczyni dwóch Oskarów, pięciokrotna laureatka Złotego Globu – Sophia Loren, to jedna z najpopularniejszych włoskich aktorek wszechczasów. Urodziła się i wychowała w Pozzuoli, w prowincji Neapol, gdzie mieszkała do końca II wojny światowej. Jako czternastolatka wzięła udział w swoim pierwszym konkursie piękności w Neapolu, gdzie zdobyła jeden z 12 tytułów. Niedługo później matka zapisała ją do szkoły aktorskiej. Sophia statystowała w filmach Mervyna LeRoy: Quo Vadis, Serca na morzu, Il voto, Le sei mogli si barbablu oraz Io sono il capataz. Kiedyś wybrała się z przyjaciółmi do klubu nocnego, w którym odbywały się wybory Miss Rzymu. Zauważył ją jeden z jurorów, słynny producent filmowy Carlo Ponti i namówił do wzięcia udziału w konkursie. Sophia zajęła drugie miejsce, ale za to została zaproszona przez Pontiego na przesłuchanie. Do współpracy jednak nie doszło.
Zagrała pierwszą większą rolę w filmie "Afryka pod wodą". Film ten miał kluczowe znaczenie dla jej kariery, jednak punkt zwrotny nastąpił wraz z ekranizacją opery "Aida" Giuseppe Verdiego. Niedługo po rozpoczęciu zdjęć aktorka grająca główną rolę zrezygnowała i Sophia zajęła jej miejsce. Dzięki swojej mistrzowskiej grze aktorskiej zdobyła uznanie krytyki i podpisała roczny kontrakt z Carlo Ponti.
Następnie słynny reżyser i aktor Vittorio de Sica dostrzegł w Sophii miłość do aktorstwa, oryginalność oraz kipiącą namiętność i dlatego postanowił pomóc młodej aktorce. De Sica zaproponował jej rolę sprzedawczyni pizzy w filmie Złoto Neapolu. Dzięki temu zdobyła rolę Nives Mongolini w filmie La donna del fiume. Zagrała także w filmach "Szkoda, że to łajdak", "Piękna młynarka", "Karuzela neapolitańska" oraz "Co za szczęście być kobietą".
Podczas zdjęć do "Co za szczęście być kobietą" Sophia rozpoczęła naukę angielskiego pod okiem Sarah Spain, przygotowując się w ten sposób do ról anglojęzycznych. Nie mogła wybrać lepszego momentu na te lekcje, ponieważ amerykański reżyser i producent Stanley Kramer zaproponował jej główną rolę w filmie kostiumowym "Duma i namiętność" u boku Cary’ego Granta i Franka Sinatry za gażę w wysokości 200 000 dolarów. Rola ta otworzyła jej drogę do innych angielskojęzycznych filmów, takich jak "Chłopiec na delfinie", w którym wystąpiła z Alanem Laddem.
Po sukcesie "Dumy i namiętności" pojawiły się kolejne propozycje i co za tym idzie wspaniałe kreacje aktorskie Sophii. W 1957 roku zagrała u boku Johna Wayne’a w filmie "Legend of the Lost". W tym samym roku podpisała z wytwórnią Columbia kontrakt na cztery nowe filmy, w tym "Dom na łodzi", w którym ponownie wystąpiłaz Carym Grantem. Później zagrała w kilku popularnych filmach, takich jak "The Key" z Williamem Holdenem i Trevorem Howardem; Zaczęło się w Neapolu z Clarkiem Gable i De Sicą; Milionerka z Peterem Sellersem; oraz Czarna orchidea i Piękna złośnica, w których partnerował jej Anthony Quinn.
W roku 1960 Sophia wzięła udział w Festiwalu Filmowym w Wenecji, gdzie otrzymała Puchar Volpi dla najlepszej aktorki za rolę w Czarnej Orchidei. Rok 1961 przyniósł jej nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym, w Cannes za rolę w filmie Matka i córka. Film ten to swoista opowieść o dwóch kobietach, które przeżyły II wojnę światową. Opowieść, która pozwoliła by w niespełna trzydziestoletniej Loren odżyły wojenne wspomnienia z dzieciństwa tym razem widziane oczami matki.
Rok później za ten sam film otrzymała Oscara pokonując gwiazdy tego formatu, jak Audrey Hepburn w "Śniadaniu u Tiffany’ego", Piper Laurie w "The Hustler", Geraldine Page w "Summer and Smoke" czy Natalie Wood w "Wiosennej bujności traw". Sophia była pierwszą w historii kobietą, której udało się zdobyć nagrodę dla najlepszej aktorki za rolę w filmie obcojęzycznym.
Sophia napisała kilka książek, m.in. Sophia: Living and Loving, Her Own Stor, Women and Beauty; Eat with Me oraz Ricordi e ricette.
Wynikiem magicznej wprost chemii, jaka łączyła ją z De Sicą i Mastroiannim, jej ulubionym partnerem filmowym, były takie hity filmowe jak Wczoraj, dziś, jutro, Małżeństwo po włosku, Żona księdza, Lalka gangster, Vendredi ou un autre jour, czy Prêt-à-porter. Wśród jej ulubionych partnerów filmowych są Anthony Perkins (Pożądanie w cieniu wiązów), Robert Wagner (Więźniowie z Altony), Paul Newman i David Niven (Lady L), Gregory Peck (Arabeska), Marlon Brando (Hrabina z Hongkongu), Peter O’Toole (Człowiek z La Manchy), Richard Burton (Podróż oraz Spotkanie), Burt Lancaster i Ava Gardner (Skrzyżowanie Kasandra), oraz Jack Lemmon i Walter Matthau (Jeszcze bardziej zgryźliwi tetrycy).
Dziś Sophia Loren jest jedną z najbardziej niezwykłych i uwielbianych aktorek wszechczasów. Podczas swojej 50-letniej kariery wystąpiła w ponad 100 filmach.
W 1991 roku otrzymała Oskara za całokształt twórczości i została uznana przez People Magazine za „jedną z najbardziej niezwykłych i nie poddających się upływowi czasu kobiet”. Time Magazine okrzyknął ją - “najpiękniejszą kobietą świata”.
HILARY SWANK
Zdobywczyni Oscara dla najlepszej aktorki w 1999 roku za rolę w filmie Nie czas na łzy oraz w 2005 roku za rolę w filmie u boku Clinta Eastwooda i Morgana Freemana - Za wszelką cenę.
Przed kamerą Hillary Swank zadebiutowała w produkcjach telewizyjnych m.in. w popularnych serialach takich jak: Harry i Hendersonowie i Evening Shade. Karierę filmową w Hollywood rozpoczęła w 1992 roku grając w filmie Buffy postrach wampirów. Dwa lata później przyszedł czas na główną rolę w Karate Kid 4 Mistrz i uczennica. Regularnie występowała w ósmym sezonie najpopularniejszego serialu dla młodzieży Beverly Hills 90210 do momentu otrzymania roli w Nie czas na łzy. Film ten w reżyserii Kimberly Peirce okazał się być przełomem w jej karierze. Przyniósł nominację do Złotego Globu oraz statuetkę Oscara. Kreacja, którą w nim stworzyła została przyjęta owacyjnie przez krytyków na całym świecie, a Hilary Swank niemalże w ciągu jednego dnia stała się gwiazdą.
Swank zagrała również kilka znakomitych ról drugoplanowych m.in. z Cate Blanchett i Keanu Reevesem w filmie Dotyk przeznaczenia, reżyserowanym przez Sama Raimiego, z Alem Pacino i Robinem Williamsem w Bezsenności w reżyserii Christophera Nolana a także w filmie Black Dahlia Briana De Palmy, razem ze Scarlett Johansson i Joshem Hartnettem. Wkrótce zobaczymy ją w produkcji Warner Brothers - The Reaping.
W 2006 roku (polska premiera filmu w marcu 2007) zadebiutowała jako producentka filmem pt.: Freedom Writers, w którym za podstawę scenariusza posłużyła zbiorcza praca tzw. „trudnych” uczniów z jednego z amerykańskich liceów. Film opowiada prawdziwą historię nauczycielki ze szkoły w Long Beach w Los Angeles – Erin Gruwell.
Jesienią Hilary Swank ponownie będzie współpracować z Richardem LaGravenese, scenarzystą i reżyserem Freedom Writers. Zagra główną rolę w ekranizacji książki Cecelii Ahern pt. P.S. Kocham Cię.
PENELOPE CRUZ
Penelope Cruz Sanchez urodziła się w Madrycie w latach 70. Bardziej znana jako Penélope Cruz lub po prostu Pe. Od dziecka pasjonował ją taniec. Odgrywał bardzo ważną rolę w jej życiu – przez 9 lat trenowała balet klasyczny w Hiszpańskim Konserwatorium Narodowym. W wieku piętnastu lat, rzucając szkołę średnią zaczęła dorabiać jako modelka, pokonując w castingu 300 konkurentek. Sławę w kraju zdobyła jako szesnastolatka, kiedy została prezenterką w hiszpańskiej telewizji.
Świat usłyszał o Penelope w 1999 roku kiedy to wystąpiła w filmie Pedro Almodóvara Todo sobre mi madre (Wszystko o mojej matce). Film ten został nagrodzony Oskarem dla najlepszego filmu obcojęzycznego. A Penelope Cruz uznano najzdolniejszą i najbardziej obiecującą hiszpańską aktorkę młodego pokolenia.
Od początku kariery Penelope zagrała jeszcze w wielu ważnych filmach, ale dopiero rola u boku Nicolasa Cage’a w Kapitanie Corelli z 2001 roku, pomogła jej dołączyć do grona najsłynniejszych aktorek świata. W tym samym roku wystąpiła z Tomem Cruisem w Vanilla Sky, hollywoodzkiej wersji hiszpańskiego filmu ''Abre los ojos” (Otwórz oczy), w której zagrała tę samą postać. Vanilla Sky dramatycznie zmieniło jej życie. Film zarobił w kinach 100 milionów dolarów, a Penelope dołączyła do panteonu gwiazd Hollywood. Film zapoczątkował także jej trzyletni związek z aktorem Tomem Cruisem. W 2003 roku aktorka zagrała chorą psychicznie w filmie Gothika razem z Halle Berry, a w 2005 towarzyszyła Charlize Theron i Matthew McConaugheyemu w Saharze.
Rok 2006 przyniósł Cruz rolę obok Salmy Hayek w filmie SEXiPISTOLS.
Ponownie zgrała także w filmie Almodóvara – Volver Raimunde, za którą otrzymała Złotą Palmę w Cannes dla najlepszej aktorki oraz nagrodę hollywoodzkiego festiwalu filmowego w kategorii najlepsza aktorka pierwszoplanowa.
Penelope Cruz angażuje się w działalność charytatywną, czego dowodem może być przekazanie całej gaży z jednego z filmów na rzecz sierocińca Matki Teresy.
NAOMI WATTS
Urodzona w Anglii i wychowana w Australii Naomi Watts jest w show biznesie od piętnastu lat. Zadebiutowała jako 18-letnia dziewczyna mała rolą w filmie For Love Alone u boku Sama Niella i Hugo Weavinga. Przełomowy moment w jej karierze nastąpił, kiedy przeniosła się do Hollywood i w 2001 roku zdobyła rolę w filmie Davida Lyncha Mulholland Drive. Znakomita gra aktorska przyniosła jej uznanie krytyki i kilka nagród, wzbudzając zainteresowanie największych producentów w Hollywood i za granicą.
Naomi uzyskała status gwiazdy w 2002 roku dzięki roli dziennikarki w filmie The Ring, który zarobił 100 milionów dolarów. Wystąpiła także w jego kontynuacji The Ring 2, a w a 2005 roku zagrała Anne Darrow w jednym z największych remake’ów w historii kina, King Kongu. Nieśmiertelna rola zagrana w pierwowzorze przez Faye Wray okazała się jak na razie najbardziej komercyjnym przedsięwzięciem Watts. Film Petera Jacksona, reżysera Władcy pierścieni, zdobył uznanie krytyki i zarobił na całym świecie ponad 400 milionów dolarów.
Nie sposób oprzeć się pięknie i sex appealowi Naomi. W 2002 roku magazyn People umieścił ją na liście „50 najpiękniejszych kobiet”, a Australian Empire Magazine, na okładce którego pojawiła się w marcu 2003 roku, uznał ją za jedną z 15 najseksowniejszych aktorek.
LOU DOILLON
Lou Doillon urodziła się w 1982 roku w rodzinie sław – jest córką reżysera Jacques'a Doillon i aktorki oraz piosenkarki Jane Birkin. Wcześnie zrozumiała, że rodzinna profesja to jej przeznaczenie.
Doillon zadebiutowała w wieku pięciu lat jako filmowa córka Jane Birkin w romantycznym dramacie Kung fu master, jednak pierwszą ważną rolę zagrała w 1997 roku, wcielając się w postać zbuntowanej nastolatki w Trop peu d’amour w reżyserii ojca.
Jako szesnastolatka niespodziewanie rozpoczęła karierę modelki firm Eres, Missoni i Givenchy oraz perfum „Eau Torride”. Występuje również w najnowszej kampanii reklamowej Miu Miu.
Lou często gra burzliwe, wybuchowe postacie, tak jak w romantycznym i namiętnym filmie kostiumowym z 2002 roku pt. Blanche. Później wystąpiła z Charlotte Rampling, która wcieliła się w rolę jej matki, w Letnim zawrocie głowy. W roku 2003 zagrała rolę tytułową w filmie BBC Miss Pepys u boku Steve’a Coogana oraz razem z Virginie Ledoyen w Szeptach w mroku, swoim pierwszym francusko-amerykańskim horrorze.
Niedawno Lou zakończyła zdjęcia do filmu, którego scenarzystą i reżyserem jest Douglas Buck, a w którym oprócz niej grają Chloé Sévigny i Stephen Rea. Siostry to nowa wersja filmu o tym samym tytule wyreżyserowanego przez Briana de Palmę w 1973 roku. Niedługo zobaczymy ją również w Boxes – historii pewnej rodziny, reżyserowanej przez jej matkę, Jane Birkin, w której występują and Geraldine Chaplin, John Hurt i Natacha Régnier.